Vrouwenwielrennen komt steeds vaker in de picture. We kennen ondertussen allemaal Lotte Kopecky, Annemiek van Vleuten, Jolanda Neff, Jolien D'hoore, Jesse Vandenbulcke, Anna van der Breggen, ... Stuk voor stuk inspirerende dames! Maar niet alle inspirerende verhalen halen het podium na een koers. Sommige verhalen hebben zelfs geen podium nodig. We zijn er van overtuigd dat iedere dame op de fiets een uniek verhaal heeft. En net die verhalen delen we graag met jullie.
Het verhaal van - Dorien Rietjens -
Weg/ Gravel/ Mountainbike?
Ik verkies de weg en mocht Lio (mijn partner) zijn oude mountainbike opknappen dan zou ik daar ook af en toe eens mee willen rijden.
Hoe en wanneer ben je beginnen fietsen?
Mijn broer, Sander, koerst al vanaf zijn acht jaar en ik ging, samen met mijn ouders, mee naar elke koers. Het was dus al van jongs af aan één en al wielrennen dat de klok sloeg. Ikzelf beoefende ook altijd wel sporten, zoals zwemmen, atletiek en badminton, maar fietsen, dat zou ik nooit doen. 'Wie houdt er nu van om op een stuk metaal af te zien?' zei ik vroeger... Toen ik 18 was, leerde ik Lionel kennen via de pistewedstrijden die mijn broer in de winter reed. Ook hij had een passie voor wielrennen en had toen net getekend bij een continentale ploeg. Ik was vooral bezig met mijn studies en veel minder met sport. In mijn tweede jaar lerarenopleiding veranderde er plots iets in mijn hoofd. Ik vond mezelf niet sportief genoeg en te dik. Dus dan ben ik maar beginnen lopen en fietsen (met de oude fiets van mijn broer). Aanvankelijk liep ik veel liever dan ik fietste. Ik deed geregeld mee aan stratenlopen, maar kreeg steeds blessures en moest telkens stoppen en opnieuw opbouwen... Dat probleem had ik met fietsen niet, waardoor ik uiteindelijk bijna uitsluitend fietste. Ritjes van 30km, werden dan ritjes van 50km en van 80km (daarvoor moest er wel eerst een tweede drinkbushouder op mijn fiets gemonteerd worden). In 2019 kwam ik via een vriendin bij Les Femmes Flahutes terecht en dan vond ik pas echt plezier in het fietsen. De vele groepsritjes motiveerden me om steeds meer te gaan rijden. Ik heb dat jaar ook mijn eerste wedstrijdjes gedaan, in Berchem met o.a. Elke (ja ja, de co- founder van The Women Peloton), en wat later bij de LWU. Dat was allemaal wel leuk en het smaakte naar meer. Het motiveerde me om meer, maar ook gerichter te gaan trainen. Sinds juli heb ik een competitievergunning en ondertussen heb ik mijn eerste elitewedstrijden achter de rug. Jammer genoeg is het me nog niet gelukt om er eentje uit te rijden...
"Ikzelf beoefende ook altijd wel sporten, zoals zwemmen, atletiek en badminton. Maar fietsen, dat zou ik nooit doen. 'Wie houdt er nu van om op een stuk metaal af te zien?' zei ik vroeger..." - Dorien Rietjes, 24 jaar
Wat betekent fietsen voor jou in je leven?
Fietsen betekent voor mij twee dingen: ten eerste is het een uitlaatklep. Het zorgt ervoor dat ik de stress of frustraties in mijn leven een beetje kwijt kan. Als ik bijvoorbeeld een slechte dag op school heb gehad, kan het zo'n deugd doen om naar huis te fietsen en even mijn verstand op nul te zetten. Daarnaast is het ook een gemeenschappelijke interesse met Lionel. Doordat ik zelf meer met de fiets rijd, begrijp ik vaak ook beter wat hij doormaakt en voelt. De typische dagen van 'slechte benen' of zijn teleurstelling na een slechte wedstrijd kan ik nu beter plaatsen. Dat zorgt wel voor meer verbinding en het geeft ons ook altijd wel iets om over te praten. (En stiekem is fietsen ook een heel goed excuus om meerdere keren per week pasta te eten...)
Heb je ooit al eens gedacht ‘nu hang ik mijn fiets aan de haak’?
Ik heb eigenlijk nog nooit gedacht aan stoppen met fietsen. Ik denk dat ik het ook niet meer zou kunnen missen. Meer dan drie dagen mijn fiets niet aanraken, is me de laatste twee jaar niet gelukt... Zonder fietsen, en sporten in het algemeen, voel ik mij niet meer goed in mijn vel. Er zijn wel dagen dat ik geen zin heb om te trainen, maar die goesting komt altijd heel snel terug!
Wat is tot nu toe je mooiste herinnering op de fiets?
Mijn mooiste herinnering is er eentje van afgelopen zomer. Ik ben toen voor het eerst in het buitenland gaan fietsen. Lionel moest op hoogtestage ter voorbereiding van de Vuelta en ik ben dan maar meegegaan inclusief mijn fiets uiteraard. We gingen naar de Alpen in Frankrijk, naar La Plagne. Lionel had een trainingsschema, ik niet. Dus ik deed dan maar gewoon de uren die hij moest doen, maar dan op mijn tempo. Nog nooit had ik zo'n beklimmingen gedaan, ik wist zelfs niet dat het mogelijk was om meer dan 3u aan één stuk bergop te rijden. De voldoening die ik daar kreeg van dat klimmen en dan boven te komen, op de foto te gaan met het naambordje van die col met op de achtergrond een prachtig uitzicht, dat is onbeschrijflijk. Daarna gevolgd door het zalige gevoel om zo snel mogelijk de afdalingen te nemen,… Dat vind je jammer genoeg in België niet.
Heb je nog bepaalde dromen die je wil waarmaken op de fiets?
Ik heb nog véél dromen op de fiets die ik wil najagen. De belangrijkste is toch wel verder gaan met competitief wielrennen. Ik zou zo graag eens een elitewedstrijd uitrijden. Dat is nu nog wat moeilijk, maar het is een doel voor volgend seizoen. Daarnaast wil ik graag nog andere landen verkennen met de fiets. Zo wil ik zeker eens naar de Vogezen gaan, maar ook eens naar Spanje en Italië. Ook wil ik nog bekende cols doen, zoals de Mont Ventoux en Alpe d'Huez. Verder zou ik ook graag mijn 'afstandsrecord' nog eens verbreken. Dat staat nu op 155km, het volgende doel is een keertje 180km. Tot slot staan er ook nog enkele QOM's die ik nog wil veroveren op mijn lijstje... A girl can dream!
Dorien Rietjens
Verder lezen?
Deze pagina is exclusief voor onze A Bloc Members!
Vrouwenwielrennen komt steeds vaker in de picture. We kennen ondertussen allemaal Lotte Kopecky, Annemiek van Vleuten, Jolanda Neff, Jolien D'hoore, Jesse Vandenbulcke, Anna van der Breggen, ... Stuk voor stuk inspirerende dames! Maar niet alle inspirerende verhalen halen het podium na een koers. Sommige verhalen hebben zelfs geen podium nodig. We zijn ervan overtuigd dat iedere dame op de fiets een uniek verhaal heeft. En net die verhalen delen we graag met jullie.
Het verhaal van - Dorien Rietjens -
Weg/ Gravel/ Mountainbike?
Ik verkies de weg en mocht Lio (mijn partner) zijn oude mountainbike opknappen dan zou ik daar ook af en toe eens mee willen rijden.
Hoe en wanneer ben je beginnen fietsen?
Mijn broer, Sander, koerst al vanaf zijn acht jaar en ik ging, samen met mijn ouders, mee naar elke koers. Het was dus al van jongs af aan één en al wielrennen dat de klok sloeg. Ikzelf beoefende ook altijd wel sporten, zoals zwemmen, atletiek en badminton, maar fietsen, dat zou ik nooit doen. 'Wie houdt er nu van om op een stuk metaal af te zien?' zei ik vroeger... Toen ik 18 was, leerde ik Lionel kennen via de pistewedstrijden die mijn broer in de winter reed. Ook hij had een passie voor wielrennen en had toen net getekend bij een continentale ploeg. Ik was vooral bezig met mijn studies en veel minder met sport. In mijn tweede jaar lerarenopleiding veranderde er plots iets in mijn hoofd. Ik vond mezelf niet sportief genoeg en te dik. Dus dan ben ik maar beginnen lopen en fietsen (met de oude fiets van mijn broer). Aanvankelijk liep ik veel liever dan ik fietste. Ik deed geregeld mee aan stratenlopen, maar kreeg steeds blessures en moest telkens stoppen en opnieuw opbouwen... Dat probleem had ik met fietsen niet, waardoor ik uiteindelijk bijna uitsluitend fietste. Ritjes van 30km, werden dan ritjes van 50km en van 80km (daarvoor moest er wel eerst een tweede drinkbushouder op mijn fiets gemonteerd worden). In 2019 kwam ik via een vriendin bij Les Femmes Flahutes terecht en dan vond ik pas echt plezier in het fietsen. De vele groepsritjes motiveerden me om steeds meer te gaan rijden. Ik heb dat jaar ook mijn eerste wedstrijdjes gedaan, in Berchem met o.a. Elke (ja ja, de co- founder van The Women Peloton), en wat later bij de LWU. Dat was allemaal wel leuk en het smaakte naar meer. Het motiveerde me om meer, maar ook gerichter te gaan trainen. Sinds juli heb ik een competitievergunning en ondertussen heb ik mijn eerste elitewedstrijden achter de rug. Jammer genoeg is het me nog niet gelukt om er eentje uit te rijden...
"Ikzelf beoefende ook altijd wel sporten, zoals zwemmen, atletiek en badminton. Maar fietsen, dat zou ik nooit doen. 'Wie houdt er nu van om op een stuk metaal af te zien?' zei ik vroeger..." - Dorien Rietjes, 24 jaar
Wat betekent fietsen voor jou in je leven?
Fietsen betekent voor mij twee dingen: ten eerste is het een uitlaatklep. Het zorgt ervoor dat ik de stress of frustraties in mijn leven een beetje kwijt kan. Als ik bijvoorbeeld een slechte dag op school heb gehad, kan het zo'n deugd doen om naar huis te fietsen en even mijn verstand op nul te zetten. Daarnaast is het ook een gemeenschappelijke interesse met Lionel. Doordat ik zelf meer met de fiets rijd, begrijp ik vaak ook beter wat hij doormaakt en voelt. De typische dagen van 'slechte benen' of zijn teleurstelling na een slechte wedstrijd kan ik nu beter plaatsen. Dat zorgt wel voor meer verbinding en het geeft ons ook altijd wel iets om over te praten. (En stiekem is fietsen ook een heel goed excuus om meerdere keren per week pasta te eten...)
Heb je ooit al eens gedacht ‘nu hang ik mijn fiets aan de haak’?
Ik heb eigenlijk nog nooit gedacht aan stoppen met fietsen. Ik denk dat ik het ook niet meer zou kunnen missen. Meer dan drie dagen mijn fiets niet aanraken, is me de laatste twee jaar niet gelukt... Zonder fietsen, en sporten in het algemeen, voel ik mij niet meer goed in mijn vel. Er zijn wel dagen dat ik geen zin heb om te trainen, maar die goesting komt altijd heel snel terug!
Wat is tot nu toe je mooiste herinnering op de fiets?
Mijn mooiste herinnering is er eentje van afgelopen zomer. Ik ben toen voor het eerst in het buitenland gaan fietsen. Lionel moest op hoogtestage ter voorbereiding van de Vuelta en ik ben dan maar meegegaan inclusief mijn fiets uiteraard. We gingen naar de Alpen in Frankrijk, naar La Plagne. Lionel had een trainingsschema, ik niet. Dus ik deed dan maar gewoon de uren die hij moest doen, maar dan op mijn tempo. Nog nooit had ik zo'n beklimmingen gedaan, ik wist zelfs niet dat het mogelijk was om meer dan 3u aan één stuk bergop te rijden. De voldoening die ik daar kreeg van dat klimmen en dan boven te komen, op de foto te gaan met het naambordje van die col met op de achtergrond een prachtig uitzicht, dat is onbeschrijflijk. Daarna gevolgd door het zalige gevoel om zo snel mogelijk de afdalingen te nemen,… Dat vind je jammer genoeg in België niet.
Heb je nog bepaalde dromen die je wil waarmaken op de fiets?
Ik heb nog véél dromen op de fiets die ik wil najagen. De belangrijkste is toch wel verder gaan met competitief wielrennen. Ik zou zo graag eens een elitewedstrijd uitrijden. Dat is nu nog wat moeilijk, maar het is een doel voor volgend seizoen. Daarnaast wil ik graag nog andere landen verkennen met de fiets. Zo wil ik zeker eens naar de Vogezen gaan, maar ook eens naar Spanje en Italië. Ook wil ik nog bekende cols doen, zoals de Mont Ventoux en Alpe d'Huez. Verder zou ik ook graag mijn 'afstandsrecord' nog eens verbreken. Dat staat nu op 155km, het volgende doel is een keertje 180km. Tot slot staan er ook nog enkele QOM's die ik nog wil veroveren op mijn lijstje... A girl can dream!
Dorien Rietjes
